Australië

Ik vond het weer eens tijd voor een nieuw plan, dus maandag 5 mei pak ik het vliegtuig richting Australië! Ik ga daar tijdelijk werk zoeken om de reis, verblijf en wat excursies van te betalen. Tijdens mijn reis door Mexico wees iemand me op het Working Holiday visum. Daarmee kan ik maximaal twaalf maanden in Australië verblijven en mag ik ook werk zoeken. De enige restricties zijn dat ik niet meer dan 6 maanden per werkgever mag werken en dat ik meer belasting betaal.
Het visum heb ik via Internet aangevraagd en is geheel zonder tussenkomst van stempels binnen een etmaal goedgekeurd. Daar kan de IND nog een puntje aan zuigen. Ik heb een bankrekening geopend (bijna helemaal via Internet) en online een verzekering geregeld (mijn Nederlandse verzekering kan ik met terugwerkende kracht opzeggen als ik minimaal 3 maanden werk). Eenmaal in Australië moet ik via Internet een sofinummer aanvragen en fysiek een SIM-kaart voor mijn telefoon kopen.
Omdat ik niet hou van jetlags, het niks extra kost, ik er nog niet geweest ben en het erg de moeite waard schijnt te zijn, ga ik eerst vijf dagen naar Bangkok. Om precies te zijn, ga ik eerst met de ICE (geboekt bij het nieuwe NS Hispeed) naar Düsseldorf, dan met een overstap in München naar Bangkok en een paar dagen later van Bangkok naar Melbourne.
Nu moet ik nog de belastingtelefoon bellen om te kijken of ik goed begrepen heb hoe de loonbelasting, premies volksverzekeringen en huur-toeslag precies op mij van toepassing gaan zijn. En zeker niet onbelangrijk is dat ik nog het fijne moet leren over het graven van AOW gaten; met andere woorden onder welke omstandigheden ik genoeg binding met Nederland op sociaal, economisch en juridisch gebied heb.
Ook interessant is artikel 86 lid 1 van de Wet Gemeentelijke Basisadministratie, dat stelt dat als ik “naar redelijke verwachting gedurende een jaar ten minste twee derden van de tijd buiten Nederland zal verblijven“, ik me bij de gemeente moet uitschrijven. Dit kan ik echter niet van tevoren weten en navraag bij de gemeente Utrecht leerde mij dat als er een moment komt dat ik het wel zeker weet, het niet meer relevant is omdat het artikel niet met terugwerkende kracht geld. Altijd als ik dit soort schitterende staaltjes wetgeving tegenkom, overweeg ik weer even om rechten te gaan studeren.
Om me goed voor te kunnen bereiden op de komende job-hunt en om een al te zware cultuurshock te voorkomen, heb ik het boek Living and Working in Australia van David Hampshire besteld en een workshop bijgewoond over solliciteren en werken in het buitenland. Sowieso kan het geen kwaad om het boek Allemaal Andersdenkenden van Geert Hofstede in het achterhoofd te houden.
Qua onderdak ga ik voor mix van hostels en Couch Surfing. Dit laatste houdt in dat mensen hun bank beschikbaar stellen voor reizigers. Dit is goedkoper en vooral buitengewoon veel interessanter dan in hostels verblijven omdat je op die manier de lokale bevolking in hun meest dagelijkse omgeving aantreft.
Melbourne heeft een zeer uitgebreid openbaar vervoer systeem, met vooral veel trams. Ook kennen ze het fenomeen maandkaart. Tot slot heb ik in Seattle een echte LifeBook (Fujitsu laptop) gekocht aangezien een PC toch echt te groot en zwaar is om mee te nemen. Ik heb zelfs braaf BTW betaald op Schiphol.
Wanneer ik weer terug kom in Nederland hangt af van hoe leuk werk ik kan vinden en hoeveel zin en tijd ik daarna heb om rond te reizen. Ik hou jullie op de hoogte!