Progress…

Vlark, volgens mij zou jij Saporro wel kunnen waarderen:
 
Afin, ik had dus de eerste trein gemist en het zag er naar uit dat ik moest gaan liften vanaf het eindstation. De aardige mensen bij de tourist info wisten me echter te vertellen dat er een prachtig Schones Wochenende style alternatief was: twee boemeltreintjes, een bus en 3 kilometer lopen. Zo’n drie uur reizen voor minder dan 50 kilometer, wie wil dat nou niet proberen?
Het probleem zat hem echter in de laatste 3 kilometer. Ik liep een half uur door een prachtig in mist gehuld landschap met mijn Hema fietslampje. Een busje, die de andere kant op reed, stopte en de chauffeur herkende de bestemming. Na een kwartier rijden begon ik echter te vermoeden dat dit wel een heel lange 3 kilometer was. Japanners willen nog wel eens 200 kilometer rondrijden in een poging je te helpen; de gedachte ‘geen idee waar dat is’ komt dan niet bij ze op. Dit bleek echter mee te vallen, want we passeerden de kruising van wegen waar ik op zat te wachten. Ik werd keurig bij het hostel afgezet.
Eenmaal binnen vond ik het toch allemaal wat luxe voor een hostel. De receptionist sprak geen woord Engels, wat eigenaardig was aangezien ik via de telefoon had gereserveerd in het Engels, Ik liet hem het telefoonnummer zien van het hostel waar ik heen wilde. Dat had ik beter kunnen doen toen ik uit de bus stapte, maar uiteindelijk werd ik opgehaald. Het hostel bleek een paar honderd meter verderop te zijn.

Murpheys law was echter nog niet uitwerkt. Ik had net bedacht dat ik jullie kon vertellen hoe handig het is om in Japans openbaar vervoer op tijd te navigeren; spring gewoon in de trein die de juiste vertrektijd heeft en stap op het juiste moment uit; ze rijden precies op schema en zoveel treinen rijden er niet in het minder dicht bevolkte gedeelte.  Hierbij zijn wel twee zaken essentieel: het werkt perfect bij treinen en je moet wel een nauwkeurige klok hebben (en er naar kijken). Afin, ik stapte in de bus en vond hem al wat krap voor een Japan Railways bus (de vorige was vet luxe). Maar je zou toch zeggen dat er bij de chauffeur op zijn minst een belletje had moeten gaan rinkelen gezien dat:

• ik een ticket had dat niet geldig was in die bus en ook niet betaalde bij het uistappen (waar hij ook niet om vroeg / een hint gaf)
• zijn bus niet op het dienstregelingsbordje stond (?)
• er vijf minuten later een bus langs zou komen waar die pas wel geldig in is
• ik stomverbaasd was dat de bus stopte bij zijn eindhalte
• ik bij het uitstappen de plaatsnaam Hachinohe meerdere keren liet vallen
• ik mijn koffer in de bus achterliet (hou er even rekening meer dat dit Japan is, niet Barcelona; je kan je portefuille hier rustig op je hoofd laten balanceren in een stampvolle Metro)

Nu vraag je je misschien af waarom ik zo stom was dat laatste te doen? Ik dacht dat de chauffeur aangaf dat we een korte pauze hadden. Dat vroeg ik hem ook en toen ik vroeg of dat tot 10 uur duurde beaamde hij dat ook. Althans, dat dacht ik. Maar toen ik me even later omkeerde was de bus weg. Hoe leg je zoiets complex uit aan de locale stationsmedewerksters, meisjes van ongeveer mijn leeftijd die helaas voor mij (maar op termijn meer voor zichzelf) geen woord Engels spreken? Mijn taalgids lag overigens in de bus. Na twintig minuten begonnen ze door te krijgen dat ik niet direct naar Hachinohe wilde en haalden ze er iemand bij die wel Engels sprak. Dertig minuten later had ik mijn koffer weer en kon ik verder.
Nu was dit allemaal niet zo erg; het vervelendste was de ‘rustgevende’ muziek die door het hele terminal/winkelcentrum galmde. Denk hierbij aan een slechte soap serie waar zojuist een of andere drama goed is afgelopen. Buiten was stilte, maar geen bankjes. Dat is overigens iets waar Japan een ernstig gebrek aan heeft; alleen bij westerse ‘dingen’ vind je bankjes. Blijkbaar houden Japanners van origine niet van zitten ofzo. Gelukkig had ik net mijn mp3 speler gerepareerd.
 
Inmiddels bevind ik me in Nikko in een zogenaamde Ryokan. Ik ben erachter gekomen dat ik als ik op de juiste plek in mijn kamer ga staan en mijn laptop onder de juiste hoek op 1 meter hoogte hou ik Internet heb. Overmorgen ga ik naar Kyoto! Later meer…